Seminar levenskunst

Daar zat ik, in een kleurrijke tempel met uitzicht op een gigantische boeddha ,te kijken naar een kaalgeschoren Lama in geel-bordeaux gewaad met slippers. Zijn tolk zat naast hem. Dit uren lang, achter elkaar door. Het was best interessant hoor, wat hij ons vertelde, maar ook heel monotoon en veel. “Hoe ben ik hier beland”, dacht ik wel. Dit seminar in de levenskunst was onderdeel van mijn revalidatietraject voor mijn burn out. Dus zo zat ik in december van 2016 in een Tibetaans centrum in Huy, België.

Het was een afgesloten terrein, telefoons mocht je niet gebruiken. Een klooster, een tempel en hele grote tuin en een gebouw met slaapvertrekken. In het midden van de tuin stond een tempeltje met een boeddha en ontelbaar veel kaarsjes. Ik kwam daar als enige van mijn vestiging uit Friesland. Gelukkig vond ik aansluiting bij een meisje uit Limburg. Zij was daar met acht personen en zij kenden elkaar al wel van hun vestiging. Ze namen mij liefdevol op in hun groepje. Met af en toe een kleine taalbarrière haha.


We kregen allemaal een eigen sobere kamer. Maar ik was al lang blij dat je een plek had voor jezelf. Je at samen en had ook corvee. We begonnen de dagen met yoga. Dit was dus zoals ik in mijn yoga blogs vertel, die grote groep met engelstalige yoga docent. Verder bestond het programma uit veel lezingen bijwonen van lama’s, en stiltewandeling door de Ardennen, het is een prachtige omgeving en meditaties.

Boeddhisme
Levenskunst, het klinkt heel mooi. Hoe kunnen wij onze problemen verminderen. Belangrijke les. De oorzaak van ons lijden loslaten. Poe ja, dat snap ik. Metafoor: Als we alle takken van een boom wegsnijden, verwijderen we de plant niet, want de wortels zijn er nog. Aha, ik begrijp het iets beter. Het klinkt zo simpel. We kregen een lezing over de acht secundaire vormen van het lijden. Met als conclusie dat al het lijden voortkomt uit 1 bron, namelijk de geest. Het hebben van verlangens naar meer spullen en geld, een mooier lichaam of grootser leven zorgt ook voor negatieve emoties zoals afkeer, jaloezie, boosheid. Zo heb ik een heel schrift volgeschreven met aantekeningen. Waar ik nu niet echt meer wijs uit wordt.

Wat mij bij is gebleven. Lama’s en boeddhisten oordelen niet en ze zijn op zoek naar Nirvana, ofwel verlichting. Mijn vraag aan één van hun was dan ook of hij dat al gevonden had. Nee was het antwoord. Die man was al op leeftijd, zat daar kaal, in die jurk, een sober leven te leiden. Toen dacht ik wel, waarom kies je daar dan voor als het na jaren ‘afzien’, nog niet brengt wat je zoekt. Het geluk, de verlichting. Lastig vond ik het. In mijn ogen was deze man juist aan het lijden. Maar dat is dus geloof en het verschil van perceptie.


Volle maan
Toevallig was het volle maan toen we er waren en werd er een ceremonie georganiseerd. We mochten aansluiten als we wilden. Ik dacht zoiets maak je nooit meer mee. Nou dat heb ik geweten. Samen met mijn Limburgse vrienden zaten we daar tussen allerlei gasten die met offers binnenkwamen. Heel heftig, veel tromgeroffel en gebeden. Die offers zijn mij bij gebleven, we werden overladen met lekkere hapjes. Ik heb de rest van mijn verblijf van de Chocotofs genoten.

Uit mijzelf was ik hier niet zo snel naar toe gegaan. Ik word juist erg onrustig van zo’n gekleurde omgeving, gekscherend noemde ik het een grote kermis. Ik had het niet willen missen, want tijdens het verblijf ben je op je zelf aangewezen, zonder telefoon stel je je wel open voor de mensen en omgeving om je heen. De foto’s? die mochten we in het laatste kwartier maken.

Ben je nieuwsgierig? Het centrum heet Kagyu Yeunten Gyamtso Ling

liefs, Lotte

error: Kopiëren is niet toegestaan